Baba olmak sadece çocuklara ne yapacaklarını öğütlemek değil, çocukların çocukluklarını yaşamalarına eşlik etmektir…
Maddi imkanları ne olursa olsun mümkün olanla onlara mutlu bir çocukluk sunabilmektir…
Kimi zaman o minik yavrularla öyle anlar olur ki hiç bir zenginlikle satın alamazsınız…
Onların gözlerindeki ışıltı, yüzlerindeki tebessüm sizi dünyanın en mutlu insanı yapmaya yeter de artar bile…
Bir çocuğun gözünden babasının ona yaşattığı mutluluğu sizler de okuyun;
“Yıl 2004…
Maddi durumumuz pek iyi değil.
Oyuncağım yoktu o zamanlar.
Misafirlikteyiz.
İki tane çocuk var…
Arabalarıyla oynuyorlar.
Beni aralarına almak istemediler.
Çocukluk işte…
Terlikleri araba gibi yapıp oynamaya başladım.
Bana gülmeye başladılar.
Sadece çocuklar değil, herkes…
Babam usulca geldi, yanıma oturdu kaptı terliklerden birini.
Benimle oynamaya başladı.
Herkes sustu.
Babam susturdu onları.
