Çocukları 17 yaşında üç genç annesi olarak yaşadığımız dönemde iyi ve ahlaklı insan yetiştirmenin tüm zorluklarını ben de sizler gibi tecrübe ediyorum.
Hiiiiç kolay olmadığını görüyorum ve yüreğimin bazen çoooook yorulduğunu tükendiğimi hissetttiğim, öfkeden kollarımın kasıldığı çok zaman da oldu.
Bu anlarda beni sakinleştiren bir sihirli cümle var zihnimde “onlar kollarımda tuttuğum bebeklerimdi ve bana emanetler”.
Bu cümle bana hep iyi gelir. Siz de bir cümle bulun kendiniz için.
12-18 yaş arası çocukları olan sevgili dostlar; bu yaş dönemi anne baba olarak yavrumuza bir şey öğretebilmede dezavantajlı bir dönem, bunu kabul edelim, çünkü bağımsızlık ilan ediliyor.
Bizden daha etkili güçlerle (medya, arkadaş, teknoloji) mücadele ediyoruz kabul edelim.
Ve bu dönem çocuklarınıza emeklerinizi izlediğiniz ve sağlamlaştırdığınız da bir dönem.
Yani ilk 12 yıldaki ilişkiniz ve emekleriniz bu dönem çocuklarınıza ulaşabilmenizde çok kıymetli.
Ve işte size yardımcı olacağını düşündüğüm 5 maddede ebeveyn olarak durumu değerlendirebilirsiniz.
1- Biz anne baba olarak elele miyiz?
2- Ben yavrumu tanıyor muyum? Benim yavrumun kişilik özellikleri ne? Beklediklerim çocuğunun kişiliği için uygun mu?
3-Çocuğunuza karşı siz kontrolü sağlayabiliyor musunuz? (Asla fiziksel görünüş çatışmalarına girmeyin.)
4-Yavrumun kendini iyi hissettirecek, yapabildiğine inandığı ilgi alanları , meşguliyetleri var mı?
5- Yavrumun ruhu, zihni nelerle besleniyor ? Etrafında görebileceği sağlıklı modeller var mı? Bir değerlendirin şimdi kendinizi ve ailenizi.
Evetleriniz arttıkça çözümlere de birlikte ulaşabilirsiniz.
Değerlendirin bakalım 5’te kaçsınız?
Ve şunu unutmayın bu dönem geçecek, çocuklarınızın kendileri adına daha iyi adımlar atabildiği , sizi anlayabildiği dönemler gelecek inanın.
Nerden mi biliyorum? Bence siz de biliyorsunuz, hepimiz için bu zorlu yıllar geçti.
Haydi hepimize kolaylıklar…
Kudret Eren Yavuz
