Tanıdığım her ebeveynin şikayetçi olduğu bir durum var: Çocuklarına “ekran polisliği” yapmak. Ne kadar izin vermeliyiz çocuklarımıza? Ekran başında ne zaman vakit geçirebilirler? Ve vakitleri dolduğunda, ekranı kapatmalarını nasıl sağlarız?
Hayalimiz; çocukların ekran başında geçirdikleri vakti kendilerinin düzenlemesi ve kabul edilebilir bir kullanım süresinden sonra cihazları kapatmaları. Peki, bu gerçeklikten ne kadar uzağız?
Amerikalı Harding ailesi, bu sorunun cevabını bulmak için kolları sıvamaya karar verdi.
Sıradan hafta sonlarında, ebeveynler Angie ve Chad, dört çocuğun – 6 yaşındaki Cooper, 9 yaşındaki Spencer ve 11 yaşındaki ikizler, Jackson ve Kaitlyn – ekran başında geçirdiği vakti düzenliyor. Normalde, her hafta sonu günde birkaç saatleri tablete ayrılıyor, bu vakitlerini de genelde Minecraft oynayarak ya da YouTube videoları izleyerek geçiriyorlar.
Bilginiz olsun, Amerikan Pediatri Derneği’ne göre 2 ila 5 yaş arası çocukların, günde bir saat ya da daha azını ekran başında geçirmeleri uygun. 6 yaşından büyük çocuklar için ise, medya araçları uykunun veya fiziksel aktivitenin yerini almamalı.
Ancak bu hafta sonu farklıydı. Cuma günü öğleden sonra 4’ten, Pazar günü aynı saate kadar, çocuklara teknolojik cihazlarını ne zaman kullanacakları ya da yatağa ne zaman gitmeleri gerektiğiyle alakalı kural konulmadı. Dört tablete de takip programı kurduk ve Angie ile Chad de çocukların kullandığı aile bilgisayarı, oyun konsolu ve televizyon gibi diğer cihazların kaydını tuttu.
48 saatlik deney Cuma günü başladı
Ekran başında sınırsız vakit geçirebilecekleri hafta sonu başlamak üzereyken çocuklar sevinçten delirmişti!
“Bu hayatımın en iyi hafta sonu olacak,” dedi, 6 yaşındaki Cooper.
Tabletler dağıtılırken oda epey sessizleşti. Çocuklar oyunlara ve programlara daldılar. Tüm sınırların ortadan kalktığını fark edince, aynı anda iki ekran kullanmaya başladılar; Minecraft oynarken, aynı oyunu oynayan başka çocukların YouTube videolarını izlediler.
Tablette geçirdiği 10 dakikadan sonra Spencer, Xbox’a geçti. Kaitlyn, kendi tabletinde YouTube videoları oynayadururken, Spencer’ın avcılık oyununu oynayaşını izledi.
Akşam 10 civarı, Angie ve Chad uyumaya gittiler. Angie, 6 yaşındaki Cooper’ın gece 2.30’da odalarına girdiğini söyledi. Görünen o ki tabletinin şarjı bitmiş ve sadece iki kelime mırıldanmış: “Ben açım”. Kaitlyn ve Spencer da Cuma gecesi 2.30’a kadar uyumamış.
Cumartesi sabahı
Ertesi sabah çocukların hepsi uyandı – kimisi 6.30 gibi erken bir saatte – ve doğruca cihazlarına yöneldi. Gündelik hayatlarına devam etmeye çalışıyorlardı ancak Angie’nin kayıtlarına bakılırsa çok basit şeyleri yapmakta bile zorlandıkları görülüyor. Angie’nin, ufaklıklara ayakkabılarını giymeleri ve arabaya gitmeleri gerektiğini sürekli olarak hatırlatması gerekti. Ellerindeki ekranlar devamlı olarak dikkatlerini dağıtıyordu.
11 yaşındaki Jackson’nın şarjı nihayet bittiğinde, “Ekranlardan uzak durduğunuzda bir anda susadığınızı, acıktığınızı, tuvalete gitmeniz gerektiği geliyor aklınıza ancak dikkatiniz cihazlardayken bunların hiçbirini hissetmiyorsunuz,” diye konuştu.
Çocuklar cihazları tüm hafta sonu durmaksızın kullandılar: Basketbol maçında, yemek sırasında, hatta birkaçı kilisede bile.
Pazar akşamı, ekran başındaki sınırsız vakit bittiğinde, sonuçlar şok ediciydi.
Çocuklar çoğunlukla aynı anda iki ekran kullandıkları için, rakamlar neredeyse gerçek dışı gözüküyordu:
Jackson, 11: Toplamda 16 saat. 10 saat Minecraft, 4 saat YouTube, 1 saat telefon oyunları, 1 saat Xbox.
Kaitlyn, 11: Toplamda 29 saat. 6 saat Minecraft, 6 saat Xbox, 5 saat YouTube, 4 saat music.ly sitesi, 4 saat bilgisayar, 3 saat televizyon, 1 saat app oyunları.
Spencer, 9: Toplamda 46 saat. 15 saat Minecraft, 12 saat Xbox, 9 saat televizyon, 6 saat bilgisayar, 3 saat YouTube.
Cooper, 6: Toplamda 35 saat. 14 saat Minecraft, 2 saat YouTube, 6 saat bilgisayar, 10 saat Xbox, 3 saat televizyon.
Angie ve Chad Pazar akşamı, ekranlar gidince daha küçük iki çocuğun üzüntüden mahvoluşlarının videolarını çektiler.
Ancak büyük olanlar durumu anlamışa benziyordu. Kaitlyn, cihazların onun üzerinde nasıl bir etkisi olduğunu şöyle anlattı: “Sadece onları bırakmamam gerekiyormuş gibi hissettim, aslında o kadar da eğlenceli değildi.”
İkiz kardeşi Jackson, “Beni heyecanlandıran asıl şey, ekranda sınırsız vakie geçirebilecek olma “fikri”ydi, ancak onlarla oynamak aslında biraz sıkıcı bile diyebilirim,” diye ekledi.
En ümitlendirici olanı ise, hafta sonunun en güzel anlarının cihazlar alındıktan sonra Pazar günü yaşandığını söylemesiydi.
“Oyuncak silahlarımızla oynadık ve bisiklete bindik, çok daha eğlenceliydi,” dedi Jackson.
Ebeveynler için çıkarımlar
Bir gazeteci olarak bu deney hakkında tekrar düşündüğümde birkaç nokta ön plana çıkıyor:
1.Ekran başında geçirilen vakte sınır koymak ebeveynler için sürekli bir savaş. Ailelerinin doğru şeyi yapması için onlarla birlik olan harika çocuklar bunlar, ancak yine de Angie, sınır koymanın tam zamanlı bir işe benzediğini söylüyor. 48 saatlik deney bunun sebebini açıklıyor: Çocuklar (ve yetişkinler) kendilerini, teknolojik cihazlarla vakit geçirmeye “mecbur” hissediyorlar. Özellikle de küçük çocuklar… Çoğu, teknolojinin çekim gücünü görmezden gelecek bir iradeye sahip değil.
Harding çocuklarından büyük olan ikisi de, ekran süresinde kısıtlama olmayan hafta sonunda nasıl hissettikleriyle ilgili olarak “bağımlı” kelimesini kullandılar. Annelerine göre 11 yaşındaki çocuklar bu deneyden, sınırların ne kadar önemli olduğuna dair birçok şey öğrendi. Cihazlara sınırsız erişimlerinin olması, başta düşündükleri kadar eğlenceli değildi.
2.Cihazlarını ellerinden alınca çocuklar tepki gösterir. Angie ve Chad, malum hafta sonu bittiğinde çocukların geçirdiği öfke nöbetleri ile ilgili yorumlarda bulundu. Bu yorumlar çocuklara değil, çünkü onlar harikalar. Fakat onları, “anlık tatmin sağlayan eğlence makineleri”nden ayırmak ve normal hayata yeniden başlamak son derece zordu. Doğruyu söylemek gerekirse, yetişkin olmama rağmen benim için dahi zor.
3.Özel bir aile medya planı yapmak ve ona bağlı kalmak için harcadığınız zamana değecek. Amerikan Pediatri Derneği diyor ki, çocuklarınızın ekran başında geçirecekleri süreyi; 2 yaşından küçükler için hiç, 6 yaşından küçükler için günde bir saatten az ve daha büyük çocuklar için uyku/fiziksel aktivite düzenleriyle çatışmayacak şekilde ayarlayın (ekranda vakit gerektiren ev ödevleri sayılmaz).
Teknolojiyi seviyorum. “Bilgisayar bilimleri ve eğitimin kesişimi” konulu yüksek lisans diplomam bile var. Bu sorunu uzun zamandır araştırıyorum. Sonuç olarak, 10 yaşındaki ikizlerime karşı oldukça katıyım: Hafta içi hiç ekran yok, hafta sonları ise sadece sinemada televizyon programları. YouTube yok, tablet oyunları yok, evimizde xBox ya da PlayStation da yok. Sadece iki istisnai durum var: Hastanede ya da uçakta olmak.
Tablete erişimleri varken çocuklarım Angry Birds, Bejeweled ya da Kingdom Rush gibi oyunlara eğilim gösteriyorlar. Hiç sosyal medya hesapları olmamasına rağmen fotoğraflar üzerinde Snapchat filtreleri deniyorlar.
Silikon Vadisi teknoloji toplululuğunun çoğu üyesi gibi ben de, ekranların çocuklarda sebep olduğu sorunları görüyorum ve bir aile olarak, bunlardan elimizden geldiğince uzak kalmaya çalışıyoruz. Ailemin durumla nasıl başa çıktığını ilk defa yazıyorum çünkü yargılayıcı gözükmek istemem; milyon çeşit çocuk, ailesel durum ve çocuk yetiştirme tekniği var. Ancak, çocuğunuzun teknolojiyi kullanma süresi ve biçimi gözünüze batıyorsa, bir an önce aile toplantısı yapmanızı, sorunlarınızdan bahsetmenizi ve yeni sınırlar çizmenizi şiddetle tavsiye ediyorum.
Çeviri: Zeynep Topal
Kaynak: http://abcnews.go.com/GMA/Family/48-hour-screen-time-experiment-kids-limits/story?id=53410728
