Anne ben aptal ve beceriksizin tekiyim.
Allah Allah! Neden ki?
Çünkü hiçbir şeyi beceremiyorum.
Neyi beceremiyorsun mesela?
Robot yapmayı.
Peki robot yapamamak her şeyi becerememek demek mi?
Daha bir sürü şey yapamıyorum.
Mesela?
Popumu bile yıkayamıyorum. (Bak bu önemli bir konu. Popo yıkamak ciddi beceri gerektirir.?)
Peki sana bunları düşündüren ne oldu?
Arkadaşım bugün çizdiğim robota, senin robotun iğrenç olmuş, dedi. Ben robot yapmayı bilmiyorum anne.
Hımmm. Biliyor musun Kerem, ben de küçük bir çocukken bebek yapmayı beceremezdim.
Şu an bile bazı şeyleri beceremiyorum ya da başaramıyorum. Herkes her şeyi anlamak, yapmak, becermek zorunda değil ki!
Ama yetenekli olduğum konular vardı. Mesela başörtülerden çok güzel bebek yapardım.
Sen düşün bakalım neleri yapabiliyorsun.
Hımmmm bir düşüneyim anne. Buldum! Sen bundan bir milyon gün önce, taaa uzak zamanda şey demiştin ya;
“Kerem ne kadar güzel legolarla araba yapmışsın. Çok başarılı buldum bu çalışmanı”
Evet hatırladım Kerem.
He işte araba yapmayı başarabiliyorum.
Aaa araba yapmayı da sen öğretmiştin bana. Robot yapmayı da öğretebilirsin o zaman. Yaşasınnnn!
Büyük bir üzüntü ile benimle konuşmaya başlayan Kerem yeniden kendine inandı, güveni yerine geldi.
Eleştiriler bu dönemde önemlidir.
Çocuğunuz öz güvenini yitirdiği an onun kendi ile ilgili yeteneklerini keşfetmesine olanak sağlayın. “Hayır oğlum sen yeteneklisin” demek yeterli olmaz.
Mükemmel olunamayacağını,her şeyi herkesin başaramayacağını, annesinin yada babasının bile her şeyi tam yapamadığını anlayınca rahatlayacaktır.
Sonra kendi yeteneklerini keşfedince kaybolan güven yerine gelecektir.
Kerem bu olayı yaşadığında 4 yaşındaydı.
Şimdi harika robotlar çiziyor ve bir aptal ve beceriksiz olduğunu düşünmüyor.
Hemen vazgeçmiyor, başaramadığı zaman motivasyonu düşmüyor.
Eğitimci – Yazar
