Annemin bana verdiği en değerli annelik öğütlerinden biridir,

“Her şeyi de görmeyiver!”

Bugün sevgiden öte, bu kadar dengeli ve özenli bir iletişimimiz varsa nedeni de odur bence.

Annem her yanlışımı, her ayıbımı yüzüme vurmadı.

Çocukken de, deli ergenliğimde de…

Şimdi kendim anne olarak bunu ne kadar yapabiliyorum bilmiyorum ama, çok gayret ediyorum.

Annem kadar asil olabilecek miyim diye sık sık soruyorum kendime.

Çünkü bir şeyi görmezden gelmek, geri dönülmez hatalara yol açar mı acaba diye düşünmeden edemiyorum.

Zaman farklı çünkü.

Biz odamıza çekildiğimizde yanımızda Polis Radyosundaki Türkçe Sözlü Pop Müzik ve kitaplarımız olurdu sadece. Bu evlatlar ise bir tuşla dünyanın her yerine ulaşma lüksüne/ riskine sahipler.

Bugün tam bu duygulara dalmışken aklıma Ayfur teyzem geliverdi.

Hayatımda tanıdığım en kavgacı kadın diye tarif ederdim eskiden… Kafasını kim kızdırsa dava ederdi. Misal pazarcı terbiyesizlik etmiş, misal terzi kıyafeti istediği gibi dikmemiş, kumaş ziyan olmuş; misal dolmuş şoförü kaba davranmış…

Önce gider, meslek odalarına şikayet ederdi. Bu sayede öğrenmişimdir, Şoförler Odası, Terziler Odası vs olduğunu… Ve çok gülerdim gençken Ayfur teyzemin hikayelerine… Hiç bitmezdi çünkü. Her hafta yeni olay… Ufacık tefecik, asabi Ayfur teyzem….

Bugün birden neyi fark ettim biliyor musunuz?

Kavgacı filan değil, düpedüz mücadeleci bir kadınmış meğer. Toplumda yanlış bulduğu şeyleri, haksızlıkları, sahtekarlıkları, kabalıkları düzeltebilmek için çok saygıdeğer bir mücadele içindeymiş. Belki her birimiz böyle olabilsek, bugün bu kadar yaygın yanlışların altında ezilmezdik. Doğruları korumak daha kolay olurdu.

Annelikten Ayfur teyzeye ,zihnimdeki maymun o daldan bu dala atlarken iç sesim son noktayı koyuverdi:

“Denge!”

Tepkilerinde de, susuşlarında da dengeli olmalı insan.

Hangi davranış ne ile sonuçlanır, ölçüp biçmeli.

Dengeyi kaybedince en çok kendimiz sefil oluyoruz çünkü. Yamuk yumuk zeminde dik durmak zor.

Hayat cidden doğru taşları doğru yere yerleştirince toparlanıyor.

Ve galiba…

Nerede susup…

Nerede konuşacağını anlamak ..

Dengenin ta kendisi.

Bige Güven Kızılay
Sosyolog – Yazar