Çocuğuna kızan, bağıran, vuran anneleri görünce aklıma Efendimizin (sav) şu sözü geliyor;
‘Bilselerdi yapmazlardı…’
Bilselerdi;
çocukların bedenen annelerini bırakıp gidemeseler de, ruhen çekip gidebileceklerini ve bir daha geri dönmeyeceklerini…
Bilselerdi;
kırılan eşyaların, dağılan evlerin, kirlenen giysilerin kolayca çaresi bulunabilecekken, kırılan yüreklerin, dağılan ilişkilerin, kirlenen niyetlerin kolay kolay eski haline dönemeyeceğini…
Bilselerdi;
bir çocuğu doğurmanın o çocuğun ‘sahibi’ olmak anlamına gelmediğini ve asıl sahibi olanın emanetine nasıl muamele ettiğimizden sorguya çekeceğini…
Bilselerdi;
aşağılanan, hırpalanan, ezilen, alay edilen çocukların şahsiyetlerinin, haysiyetlerinin, onurlarının da incineceğini…
Bilselerdi;
şiddet gören çocuğun şiddet göstermeyi öğrendiğini ve bu nefret tohumunun bir ülkeyi bitirebileceğini…
Ah bir bilselerdi…
Sen artık biliyorsun…
O zaman emanetine sevgiyle sahip çık, olur mu?
Hatice Kübra Tongar
