İlkokul, ortaokul, lise, üniversite, LGS, YKS hepsi geçmiyor mu zaten?
Öyle ya da böyle…
İyi ya da kötü…
Kazanmak kadar kaybetmek de hayatın bir parçası ve gerçeği hatta kimi zaman daha güzel bir geleceğin habercisi değil mi?
Hepsi geçici, tek bir şey kalıcı: Çocuğunuzla olan ilişkiniz! Şunları düşünün şimdi:
Tüm sene çalışmadığını mı düşünüyorsunuz? Peki çalışmasına destek olmak için neler yapıldı?
Dershaneye gönderdik, kurslara para verdik, kitaplar aldık, özel derslere gitmesini sağladık, özel okulda okuttuk vs… Peki onların kaygısını ne kadar dinledik? Asıl soru tam olarak bu! Gelecekten beklentilerini ve hayallerini ne kadar önemsedik? Bu son seneye kadar daha ilkokuldan itibaren eğitimine manevi yatırım olarak neler yaptık?
Motive edelim diye “Senden bir şey olmaz / El alemin yüzüne nasıl bakarız / Senden adam olacak da göreceğiz / Ne yaparsan yap umrumda değilsin artık / O kadar para verdik yazıklar olsun” gibi şeyler mi dedik? Bilmeden mi yaptık? Çok şey bilmeye gerek yok.
Bu cümlelerin bize söylendiğini düşünmek bile yeter ne kadar kırıcı olduklarını fark etmek için değil mi?! ?
Bu hafta sonu sınav var hani Türkiye genelinde. Rakamları incelediniz mi hiç peki? 2.5 milyon kişi sınava giriyormuş aşağı yukarı. Peki bunların hepsi lise son öğrencisi mi? Hayır!
İçlerinde öğrenme tutkusu taşıyan dedelerimiz ninelerimiz bile var. Demek ki neymiş? Yaşam devam ettiği sürece sınavların telafisi varmış değil mi? Önemli olan itelemek değil, çocuğun merak duygusunu yaşam enerjisini yok etmemekmiş değil mi? ?
O halde nedir bu telaş, endişe, kaygı, çocuklar ile arayı bozma adımları? El alem mi? Kaç dakika konuşacaklar sınav sonucunu? 5-10-50-200? Peki çocuğunuzun yüreğindeki izler ne kadar kalacak? Ömür boyu!
Değer mi buna? El alem için mi okuyacak çocuğumuz? El aleme reklam yapalım diye mi yanlarında kalıyoruz ki? Hayır! O halde kırmayın o yürekleri.❤️
___
Yapmayalım lütfen! ?
Sınav geçer, bu sınavlar için söylediğimiz şeyler yürekte derin ve iyileşmeyen yaralar açar!
Umursamıyor zaten demeyin, derinleştiriyorlar ama fark edemiyor olabilirsiniz.
Kendi geçmişinizi düşünün. Hep mi başarılıydınız?
