Küçükken,
“Anne, baba, bu kutu nasıl açılıyor?”
“Şimdi kutu açmanın sırası değil, görmüyor musun dizi var / işim var!”
“Öğretmenim, radyonun içinde ne olduğunu çok merak ettim.”
“Her şeyi de merak etme. Dinle bak ne güzel şarkı. Hem içini görsen ne olur!”
“Anne, baba, öğretmenim…!”
“Bir sus yavrum, bi sus! Çiz resmini, ye yemeğini, iç suyunu.”
“Çiçek ol.”
“Sessiz ol.”
“Sussss.”
“Kıpırdama.”
“Sorma, sorgulama, meraklanma! Denileni yap!”
……………..
Biraz büyüyünce…
“Bir fikri olan var mı çocuklar?”
Sessizlik…
“Daha başka ne yapabilirsiniz arkadaşlar?”
Suskunluk…
“Bir şeyi de merak edip, araştırın sorun Allah aşkına…”
Boşluk….
“Nedir bu gençliğin hali azizim?”
Hiçlik… Tost var yersen, test var çözersen…
Siz benim neden sustuğumu nereden bileceksiniz…
Naim Ünver
