Biri bana bir gün şöyle bir mesaj attı:
“Hocam biz ailemiz tarafından hiç değer görmedik. Ne yaptığımızı beğendiler ne de aldığımızı.
Zevk alırlardı bizi başkalarının yanında rezil etmekten.
Bir gün bayram harçlıklarım ile anneme küçük bir buket çiçek aldım. Hevesle yanına gittim.
Arkadaşları ile masada oturuyordu. Hatta birkaç arkadaş birlikte aldık.
Hepimiz annemize verdik. Herkes çocuğuna teşekkür etti.
Benim annem ise ‘Salak, bütün paranı buna mı verdin?’ dedi.
O kadar üzülüp mahcup olmuştum ki! ‘Küçük paralarımı verdim, büyük paralar bende.’ dedim.
Sonra annem de üzülüp düzeltmeye çalıştı ama hiçbir anlamı kalmadı.
Ben o günden sonra anneme bir daha hiç hediye almadım ve arkadaşımın annesi keşke benim annem olsaydı diye düşündüm.
Düşünüyorum da bizim bağlarımız böyle ayrıntılarda kopmuş.
Şimdi yavrum bana bir kurumuş dal bile getirse çiçek bahçesi hediye etmiş gibi tepki veriyorum.
Çünkü biliyorum ki çocuk kalbi bir kere kırılınca bir daha biri için bir şeyler yapmaktan hep vazgeçiyor.”
Çocuk kalbinde paranın bir değeri yoktur.
Yani bizim gibi amaç olarak değil, araç olarak kullanır. Özellikle kendini ve başkalarını mutlu etmek için…
Bir çocuk büyük hayallerle bir işe başlar, sizin için bir hediye alır veya resim yapar. Aslında değeri çok küçüktür ama anlamı çok büyüktür.
Siz onların sizler için yaptığı bu masum eylemlere hakaretle, aşağılama duyguları ile tepki verirseniz çocuk vazgeçer.
Sizin için hiçbir şey yapmak istemez.
Zamanla duygularını, hayallerini ve yaratıcılığını köreltirsiniz.
İki gün sonra kuruyacak bir çiçeğe para vermek sizin için gereksizdir ama sizin orada verdiğiniz tepki çocuk ile aranızdaki bağı kuvvetlendirmek için aslında çok önemlidir.
Çocuklarınızın gururunu okşayın. Sevgiyle yaklaşın.
Unutmayın bugün küçük gördüğünüz her şey yarın karşınıza dev sorunlar olarak geri döner.
Değersizlik hissine kapılan çocuğun size geri dönüşü öfke, içine kapanmak ve sizden uzaklaşmak olur.
Değer verin!
Ondan gelen taşa, toprağa, ota çöpe, kağıda, her şeye değer verin!
Yavrunuzun anlam yükleyerek size getirdiği çöpü bile çiçek niyetine alın!
Alın ki, sizin için bir şeyler yapmaktan vazgeçmesin…
Dilek Cesur
Eğitimci – Yazar
“Seni Anlıyorum Anne” kitabından alıntıdır.
