Çocuk kendi başına yatamazsa veya korkup bizi davet ederse ona onun yatağında eşlik etmeliyiz.
Yaşı 3 olur, 6 olur, 8-9 olur fark etmez.
Çocuk korkuyorsa ve korkuları nedeniyle sizi davet ediyorsa ona koşulsuz yaklaşmak ve destek olmak gerekir.
Offf yine ne var,
Büyüdün artık korkmamalısın,
Bıktım artık bebek gibisin,
Yeter artık çağırma beni,
vs.vs… söylemlerinden vazgeçmeliyiz..
O uykuya güvenle dalana kadar yanında olup sonra yatağımıza geçmeliyiz. Bu esnada elini tutabilir, yüzünü sevebiliriz. Başımızı yastığına koyup sarılabiliriz.
Çocuğun içinde ki güven duygusu yeniden kaygısını yönetebilecek boyuta gelince sizi bırakacaktır.
Doyulan şey bırakılır, doyulamayan ya da zararlı/kötü şeyler bırakılamaz ve bağımlılık meydana getirebilir.
Çocuklar öyle kötü, art niyetli, fena varlıklar değiller. Şimdi size alışırsa ömür boyu sizinle yatacakmış gibi düşünmeyin. Onların en büyük ihtiyacı bağımsız olmak. Ama bunu adım adım, bazen düşerek bazen aciz kalarak gerçekleştirecekler.
Çocuğunuz gece uyandığında onun yanında o dalana kadar eşlik edin lütfen. Koşulsuz, şartsız, kibirsiz, art niyetsiz, doğal ve tüm iyi niyetinizle. İçinizden gelerek olsun, dışınızdan belli etmemeye çalışarak değil!
Ebubekir Ertem
