Daha 9 yaşındaydım.
Annem inşaat halinde olan yeni evimizi bir tanıdığımızın oğluna göstermem için ona eşlik etmemi istedi.
Olur deyip peşine takıldım.
Odaları gezdirirken “Güzel kız” diyerek yanağımdan makas aldı.
Benden kaç yaş büyük kocaman bir adamdı.
Sonra saçımı okşadı.
Yanağımdan öpmek istediğinde rahatsız oldum ama yine de izin verdim.
Öpmesi için yanağımı uzattığımda o dudağımdan öpmek istedi.
Kafamı zorla kendine doğru çevirdi.
Ben ise korku ile onu ittirip kaçtım.
Bana birşey yapmasına izin vermedim.
Ben şanslıydım.
Bana ne yapmak istediğini bilmiyordum ama kötü bir şey yapmak istediğini anladım.
Çünkü çocuklar iyi ve kötü dokunuşu hisseder.
Kendimi o an koruyabildim ama kimseye ifade edemedim.
Çünkü nasıl anlatılır bilemiyordum.
Sustum.
Dünyada ihmal ve istismar edilen milyonlarca çocuk mağdur gibi ben de sustum.
Ama bugün konuşuyorum.
Şuan eminim o kişi de okuyacak bu yazıyı.
Ben senin bana ne yapmaya çalıştığını hiç unutmadım.
Yarın Antalya’da değerli eğitimci arkadaşlarıma duyguları ifade etmenin önemini anlatacağım.
Neden mi?
Çünkü duygularını ifade etmeyi bilmeyen çocuk her türlü ihmal ve istismara açık olur.
Dilim döndüğünce, kalemim yettiğince herkese anlatmaya da devam edeceğim.
Bir gün de inşallah tüm dünyaya…
Dilek Cesur’un İnstagram sayfasından…
