1. Çocukları risk almaktan alıkoymak.
Çocuklar ve yetişkinler için olası tehlikelere karşı sürekli vurgu yapan bir dünyada yaşıyoruz. Çocuklarımızı kaybetme korkusu, onları aşırı koruma davranışına Cocuk-riskyönlendirebilir. Onları korumak görevinizdir ancak sağlıklı risk alma davranışlarını deneyimlemelerine engel olunmamalıdır. Psikologlar bir çocuk dışarıda oynamasına, düşmesine izin verilmez, arkadaşları ile tartışmaz, sorun çözmeyi öğrenemez ise yetişkinlik hayatlarında sıklıkla fobilerden muzdarip olurlar. Ebeveynler, çocuklarının hayatından riski çıkarırlarsa, büyük bir olasılıkla kibirli fakat düşük özgüvenli yetişen liderler yetiştireceklerdir.
2. Çok çabuk yardım etmek.
30 yıl öncesine göre ebeveynler çok daha çabuk sorun yaşan çocuklarına müdahale ediyor ve sorunlarına çözüm buluyor. Bu hızlı ve aşırı müdahale çocuğun kendi problemini çözme ve yaşadığı zorlukları idare etme ihtiyaçlarını ellerinden almış oluyor. Bu tür ebeveynlik hem kısa dönem etkilidir hem de lider yetiştirme de bir eksiklik barındırır- yardımsız başarabilme becerisi. Çocuklar hep birisinin onları kurtarmasını bekler. ‘Başaramazsam /eksik yaparsam nasılsa bir yetişkin gelir ve herşeyi düzeltir. Ben de olumsuz davranışımın sonucunu yaşamam’ deneyimini yaşar. Bu, yetişkin hayatında geçerli olmayan bir inanıştır ve çocuğu sadece başarılı bir lider olmaktan değil, becerikli bir yetişkin olmasından alı koyar.
Çocuğunuzun sorun çözme becerisini güçlendirmek için önerileri içeren yazıya buradan erişebilirsiniz.
3. Çok kolay ve çok fazla övgü.
1980’lerden beri özgüveni arttırma amaçlı ‘herkesi kazanan ilan etme’ trendi başladı.Bu zihniyet çocukları iyi hissettirebilir ancak araştırmalar neticesinde beklenmeyen sonuçları olduğu keşfedilmiştir. Çocuklar zaman içerisinde kendilerinin bu kadar müthiş olduklarını sadece anne-bablarının söylediklerini fark etmeye başlarlar. Çevrelerinden bu abartılı övgüyü almadıkça ebeveynlerinin nesnelliğinden şüphe etmeye başlarlar. O an için iyi hissederler fakat gerçeklikle bağlantısı olmadığını da anlarlar. Böylelikle hem kendileri hem ebeveynleri hakkında güçlü imajları gelişmez.
4. Suçluluğun sizi yönetmesine izin vermek.
Çocuğunuz sizi her an çok sevmez, bazen kızar bazen size “gıcık” olur. Çocuğunuzu yetiştirirken, çocuğunuzla tartıştığınız ve ona ‘Hayır’ veya ‘Şimdi değil’ demeniz gereken durumlar olması doğal ve gereklidir. Böylece çocuğunuz isteklerini ertelemeyi öğrenecektir.
5.Geçmiş hatalarınızı ergen çocuğunuzla paylaşmamak.
Sağlıklı ergenler, kendi deneyimlerini yaşamak isteyecek ve kendi hatalarını yapacaklardır. Ebeveyni olarak buna izin vermeli ancak onlara kendi geçmişinizde yaptığınız hataları onlara uygun sözcükler ile anlatarak kendi doğru yollarını bulmalarını kolaylaştırabilirsiniz.
6. Zeka ve yeteneği olgunluk olarak algılamak.
Sıklıka bir çocuğun olgunluğunu zekası ile değerlendiriyor ve hayatta bu nedenle başarılı olacağı var sayılıyor. Ayrıca bir çocuğun hayatının bir alanında yetenekli olması diğer tüm alanlarda da yetenekli olacağı var sayımı mevcut. Çocuğunuzun hayat becerisinin ve olgunluğunun yaşına uygun olup olmadığını anlamak için çevrenizdeki akranlarının gelişimlerini gözlemleyebilirsiniz. Eğer çocuğunuzdan daha iyi problemleri yönetebildiklerini gözlemliyor iseniz çocuğunuzun bağımsızlığını geciktiriyor olma olasılığınız üzerinde düşünmelisiniz.
7. Verdiğiniz nasihatı kendinizin uygulamamak.
Çocuğunuza önerdiğiniz yaşam biçimini kendi hayatınızda modellemeniz sizin sorumluluğunuzdur. Çocuğunuzun kişilikli , güvenilir bir hayat sürmeniz için sizler de yuvalarınızın lideri olarak etik seçimleriniz ile dürüst, güvenilir ve sorumlu olmaya özen gösterin. Böylelikle adil liderler yetiştirmiş olursunuz.
Kaynak: Kathy Caprino
