Bu, günümüzün popüler ebeveynlik anlayışına ne kadar ters değil mi? Ebeveynler çocukları için bir şeyleri ne kadar daha güvenli ve daha yeni hale getirdikçe, hayat onlar için o kadar daha tehlikeli bir hale geliyor!
Oyun alanlarındaki, kazaya sebep olma olasılığı olan aletlerin kaldırılmasına yönelik eğilim, aslında çocukların sebat ve merak duygularını geliştirmelerini, riskle baş etme ve doğru risk değerlendirmesi becerileri kazanmalarını engellerken fobileri ve kaygıları besliyor. Psikologlara göre korkuyu yenmenin anahtarı onu deneyimlemek ve ele geçirmek. Korkuyla yüzleşme fırsatı bulunmazsa, üstesinden gelme fırsatı da bulunamıyor.
Diğer bir deyişle, eğer çocuklarınızın “güvenli” olmasını istiyorsanız, önce “tehlikeyi” deneyimlemelerine izin vermelisiniz. Peki neleri yapmalarına izin vermelisiniz? İşte size küçük bir liste:
Açık havada:
1. Büyük bir ağaca tırmanmak:
Elbette kayabilir ve düşebilirler (ya da daha korkuncu ellerine kıymık batabilir!), ama aynı zamanda dünyayı tamamen yeni bir bakış açısıyla görmeyi öğreneceklerdir.
2. Kızakla baş aşağı kaymak:
Olası bir sıyrık, anlık bir uçma duygusunu hissetmeye değmez mi? Ayrıca başınız ön tarafta olmasa yaklaşan ağaçtan nasıl kaçacaksınız?
3. Akan bir suya baraj olmak:
Islanabilir ve üşütebilirisiniz. Ama aynı zamanda tek başınıza bir doğa olayına sebep olacaksınız!
4. Toplu taşımaya binmek:
Oğlum 10 yaşından beri tek başına metroya biniyor. Bir gün, her zaman bindiği metronun çalışmadığını söylemek ve başka bir metroya binip binemeyeceğini sormak için beni aradı. 10 dakika sonra tüm metro sisteminin kapandığını söylemek ve otobüse binip binemeyeceğini sormak için aradı. Otobüs onu evden oldukça uzakta bir yerde indirmişti. Eve kadar yürüdü. Eğer bilgisi, özgüveni ve en önemlisi günlük toplu taşıma deneyimi olmasaydı ne yapardı?
5. Kaybolmak:
Eğer kaybolsaydı, yapacağı şey yine bu olacaktı. Eve gelmenin bir yolunu bulmaya çalışmıştı. Çünkü o durumda başka bir çaresi yoktu. Çaresizlik muhteşem bir öğretmendir.
İçeride:
6. Bir elektronik aleti parçalara ayırmak:
Oyuncak çalışmayı mı bıraktı? Çocuğunuzun eline bir tornavida verin ve sorunun ne olduğunu görmeleri için açmalarına izin verin. “Gözlerini çıkarmak” ya da bilinçsizce elektrik akımına tutulmaktan çok, faydalı bir beceri öğrenmeye daha meyillidirler merak etmeyin! Bu beceri, gecenin bir yarısında pili bittiği için çalmaya karar veren güvenlik alarmı karşısında çok işe yarayabilir.
7. Bir resim asmak:
Bak tatlım, bu bir çivi ve bu da bir çekiç ve sadece iki başparmağımız olduğu için onları dikkatli kullanmalıyız.
8. Dikiş dikmek:
Bebeğine yeni bir elbise mi istiyorsun? Artık kendin yapabilirsin. İğneyi kullanmayı öğrenmen yeter. Kimse iğne batmasından kan kaybı yaşamadı, merak etmeyin çocuğunuza bir şey olmaz.
9. Mutfak bıçağı kullanmak:
Benim doğduğum yerde “Çalışmayana yemek yok” diye bir deyim vardı. Eğer çocuğunuz yemek yemek istiyorsa, bir şeyler pişirmeyi de öğrenebilir. Eğer endişeleniyorsanız yedinci ve sekizinci maddeleri tekrar okuyun.
10. Fırını kullanmak:
Şu turuncu/kırmızı/mavi şeyi görüyor musun? O sıcaktır, dokunmamalısın. Onun dışında her şeyi yapabilirsin. Elbette çocukların bir yerlerini yakmaları gibi küçük bir olasılık var, ama aç kalmamayı öğrenmeleri olasılığı neredeyse yüzde 100’e yakın. Seçiminizi doğru yapın.
11. Sıkılmak:
Günümüzün çocukları tüm zamanların en “dolu yaşayan” çocukları. Her anları, sadece ilgi çekici değil, aynı zamanda eğitsel olan bir aktiviteyle doldurularak planlanmış durumda. Çocuğunuzu eğlendirmemeyi deneyin. Televizyonun ya da bilgisayarın onu eğlendirmemesini de deneyin. Bakalım neler olacak.
12. Bir kutu oyununda kaybetmek:
Birkaç yıl önce okulları gezerken okullardan biri, yapılan çalışmaların hiçbir çocuğun “hayal kırıklığı yaşamayacağı” şekilde düzenlendiğini özellikle belirtmişti. Bunu bize iyi bir şey gibi anlatmışlardı. Ama öyle değil. Hayal kırıklığı ile baş etmeyi bilmeyen bir çocuk, hayal kırıklığı ile baş etmeyi bilmeyen bir yetişkin olarak büyür. Eğer bu döngüyü kırmak istiyorsanız, bırakın çocuklarınız bir ya da iki kutu oyununu kaybetsin. Bu bir başlangıç olabilir.
Bir çocuğu, duygularının incinmesinden, yolunu kaybetmesinden, parmağını yakmasından ya da bir ağaç dalından düşmesinden her koruduğumuzda ona şu mesajı göndeririz: Sen kendi başının çaresine bakamazsın. Acizsin ve gerçek bir tehdit geldiğinde bu konuda hiçbir şey yapamayacaksın.
Ve bu ebeveynlik hatalarının arasında en tehlikeli olanıdır.
Kaynak: https://www.yahoo.com/news/12-dangerous-things-today-s-kids-1357449538256950.html
