Çocuk eğitimi konusunda ebeveynlere rehber olacak nitelikli ‘Peygamberlerin çocuk eğitimi metotları’nı sizler için bir araya getirdik. Peki, çocuklar nasıl eğitilmeli? Çocuklara dini eğitim nasıl verilmeli? İşte Çocuk eğitimi ile ilgili dikkat edilmesi gerekenler…
Nitelikli, saygılı ve karakter sahibi bir çocuk yetiştirmek, her anne ve babanın en temel arzusudur. Bizde çocuk eğitimi konusunda ‘Peygamberlerin’uyguladıkları yöntemlerle çocuklarına nasıl davranışlar sergilediklerini sizler için ele aldık.
İşte 30 adımda Peygamberlerin çocuk eğitimini sizler için derledik…
1- Peygamberler, çocuklarına söyledikleri şeyleri bizzat kendileri yaşayarak göstermişlerdir.
2- Çocukları yaşamın ve cennetin süsü olarak görmüşlerdir.
3- Çocukların başaramadıklarını değil, başardıklarını ön planda tutmuşlardır.
4- Çocukların Ahsen-i takvim kıvamını bozmamaya çaba göstermişlerdir.
5- Sözleri dinlenmediği zaman tatlı dil ve tebessümü eksik etmemişlerdir.
6- Dini sorumlulukları kademe kademe öğretmişlerdir.
7- Öğretmede orta seviyede ilerleme ve insanları sıkmadan ilerlemeye özen göstermişlerdir.
8- Kişinin kapasitesine uygun bir öğretim uygulamışlardır.
9- Kimseyi değiştirmeye çalışmayıp, insana değer vermişlerdir.
10- Soru-cevap yöntemini uygulamışlardır.
11- Yanlış bilgileri unutturup doğru olan bilgiyi kafaya yerleştirmek için akli ölçüleri kullanmışlardır.
12- Muhatap oldukları kişilere soru sormuşlar, böylelikle zeka seviyesine göre hareket etmişlerdir.
13- Örneklendirme ve mukayese tekniğini uygulamışlardır.
14- Anlattıkları şeyi, elinde bulunan malzeme ile yere çizerek göstermişlerdir.
15- Çocuklara karşı sevgilerini söz ve hitaplarla belirtmişlerdir.
16- Çocukların sorularına net ve somut cevaplar vermişlerdir.
17- Güzel isim verip, onları güzellikleriyle ön plana çıkarmışlardır.
18- Şaka yaparak öğretmeyi tercih etmişlerdir.
19- Oyunu çocukların dünyasında önemli bir yer olarak görmüşlerdir.
20- Eş seçiminin aynı zamanda ebeveyn seçiminde önemli olduğunu göz önünde bulundurmuşlardır.
21- Çocuklara hiçbir zaman kızmamış, bağırmamış ve dövememişlerdir.
22- Terbiye edicinin Allah (c.c) olduğunu bilip, çocukla Allah (c.c) arasına girmemişlerdir.
23- Çocukları hayatın merkezinde tutmuşlardır.
24- Kötülüğün nefsten olduğunu belirterek, kişiliği kötüden korumuşlardır.
25- Çocukların sahibi gibi değil Allah’ın emanet ettiklerinin şahidi olarak ebeveynlik yapmışlardır.
26- Ebeveynliğin büyük ve önemli bir kısmının dua olduğunu düşünmüşlerdir.
27- Çocuklarına kesinlikle beddua etmemişlerdir.
28- İsrafta bulunmayıp, çocuklarını helal giydirip helal olan şeylere teşvik etmişlerdir.
29- İletişimleri sevgi ve saygı merkezlidir.
30- Çocuklarına karşı sabır gösterip, her şeyin Allah’tan geldiğini göz önünde bulundurmuşlardır.
