Lise son sınıf öğrencisiydim.
Annem ve babam bizimle hiç ilgilenmezlerdi.
Lise hayatım boyunca bir kere bile okula gelip bu çocuğun hali nedir, diye bile sormadılar.
Hep eksik kaldım.
Kıyafetim, harçlığım, bize verilen sevgi, saygı kısaca ihtiyacım olan her şey hep eksikti.
Bir arkadaş ortamında bizden yaşça büyük biri ile tanıştım.
Bende ki eksikliği hemen farketti.
Sevilmeyen, saygı görmeyen, kıyafeti kirli ve eski, cebinde tek kuruşu olmayan bende ki her eksiği farketti.
Önce çok iyi davrandı, sevdi, saygı gösterdi.
İlk defa biri tarafından sevildiğimi ve değerli olduğumu hissettim.
Sonra yakınlığımız daha da arttı. Sevgili olduk. Beni güzel yerlere götürüyor, cebime harçlık koyuyordu.
Ailemin bende eksik bıraktığı her şeyi tamamlamıştı.
Büyülenmiş gibiydim. Bir gün beni ailesi ile tanıştırma bahanesi ile eve götürdü.
Çok heyecanlıydım. Rahatlamam için bir hap verdi bana.
Sonrası…
Evlenme bahanesi ile bu ilişki böyle devam etti. Ona çok güveniyordum.
Önce hapa sonra uyuşturucuya alıştım.
Evden kaçtım. Dayak yedim.
Sokaklarda yaşadım.
Ailem hiç bir zaman sahip çıkmadı bana.
Sonra o adam beni bağımlı hale getirip uyuşturucu sattırmaya başladı.
Hayatım rezil gibi yıllarca böyle geçti.
Devamı çok uzun hocam daha da…
Sen bu kadarını yaz ve bütün ailelere, sevgi, ilgi, saygı, yoksunu çocukların, ne kadar suistimale açık olduğunu anlat…
Dilek Cesur
