“Artık ne olduğunu da merak etmiyorum. Bildiğin nefret ediyorum, çocuğumdan bıktım. Hayatımda yaptığım en büyük hata çocuk yapmakmış, anladım.”
Böyle bir mesaj size gelseydi ne düşünürdünüz?
Aslında bunu itiraf edebilmek, yazıp gönderebilmek büyük bir adım ne dersiniz?
Hemen kızmayalım.
Bu mesajı yazan arkadaşımız neler yaşadı kim bilir?
Keşke sihirli değneğim olsa da başına kondurabilsem.
Tüm olumsuz deneyimlerini dönüştürebilsem. Ama maalesef hiçbirimizin böyle güçleri yok.
Öyleyse ne yapalım?
Hepimiz dönem dönem yoruluruz annelik/babalık rolümüzden ama çoğunluğumuz çocuğumuza “Hata” gözüyle bakmayız, bakmamalıyız. Bu sağlıklı bir ruh hali değildir.
Eğer böyle bakıyorsak mutlaka destek almalıyız.
Bu bakış açımız büyük ihtimalle çocukken yaşadığımız ya da yaşayamadıklarımızla ilgilidir.
Anne olduktan sonra alamadığımız sosyal destek de böyle bir ruh halini tetikleyebilir.
Çocuğuna hata gözü ile bakan anne/baba farkında olarak ya da olmayarak çocuğuna duygusal istismarda bulunabilir.
“Seni doğuracağıma taş doğursaydım”, “Bıktım senden!” gibi cümlelerle çocuğunu duygusal istismara maruz bırakabilir.
Bu mesajı özellikle seçtim eğer böyle hissedenler varsa lütfen destek alsınlar.
Çünkü erken dönemde sevgi görmeyen ihmal edilen çocukların beyin gelişimlerinin sekteye uğradığı bugün bilinen bir gerçektir ve çocuğun zihinsel performansı, zekâ seviyesi, öğrenme kapasitesi erken dönemde içinde bulunduğu aile ortamıyla son derece ilgilidir.
Yapılan araştırmalar olumsuz çocukluk deneyimlerinin
* Yetişkinlik döneminde uzun süreli bağlanma becerisini bozabileceğini, başarısız bağlanma arayışı nedeniyle birden fazla partnerle cinsel ilişkiye girme bunun sonucunda cinsellikle ilgili başka problemler oluşabileceğini,
* Öfke kontrolünde zorluk ve yakınlarına karşı saldırganlık riski oluşabileceğini,
* Madde bağımlılığına neden olarak vücudun dopamin dengesini bozabileceğini ve buna bağlı olumsuz sağlık sonuçlarıyla birlikte sigara içme riskini de arttırabileceğini,
* Madde kullanımı ve daha sonra yaşamın kötüye kullanımı (yasa dışı uyuşturucu, alkol, nikotin) gözlenebileceğini hatta obeziteye bile neden olabileceğini ortaya koymuş.
Durum böyle dostlar.
İçimizde böyle düşünenler varsa lütfen destek almaktan çekinmesinler.
Alacağınız destek geleceğinizi, geleceğimizi kurtaracak.
Akademisyen Anne – Doç. Dr. Saniye Bencik Kangal