Çocuk ceza ile terbiye olmaz. Çocuğu ceza ile terbiye ettiğini zannetmek, çaresizlik ve bilgisizliğin dışavurumudur..
ÖZEL BİLGİ: Çocuk dediğimiz canlı insanın yaşı 0-12 yaş arasıdır. Bu yaş aralığında ki insan ne Ceza hukukunda ne Dini hukukta Akil baliğ ve cezai ehliyeti olmayan bir canlıdır. 12 yaş sonrası AKIL BALİĞ olduktan sonraki süreç ayrıdır. Konumuz dışındadır. Şimdi konumuza devam edelim.
Öncelikle bilmeliyiz ki çocukta (0-12 yaş) var olan davranış bozuklukları bir anda ortaya çıkmaz, muhakkak geçtiği bir süreç vardır..
Çocuk her hareketi ile bir sinyal vermektedir. Sinyali okuyup nedene bakmak yerine sinyali yok etmek çözüm olamaz..
Örneğin evinizde doğalgaz kaçağı alarmı var diyelim. Gece büyük bir sesle çalmaya başladı. Gidip doğalgaz kaçağı alarmının sesini kapatmayı mı düşünürüz? Yoksa acaba bu alarm neden çalıyor diyerek gaz kaçağı mı ararız?
Ceza vermek işte böyle gidip doğalgaz kaçağı alarmına bir tane vurup onu susturmak gibidir..
Ceza ile anlık olarak çocukta beğenmediğiniz bir davranışı susturursunuz. Evet ama ona neden olan gerekçeler ortada hala var olduğu için çocuktaki davranış kaçağı devam edecektir..
Ne zaman ki hatalı davranışlar yani kaçaklar BULUNUR ve tamir edilir, onarılır o vakit doğalgaz kaçağı alarmı yani davranış bozukluğu kendiliğinden sönmüş olacaktır..
Bu BULUŞ bir yandan da çocuğu tanıma ve ANLAMA-ANLAMLANDIRMA yolculuğudur. Sizim kendinizi keşfetmeniz, iyileştirmeniz ve farkındalığınızı arttırma yolculuğunuzdur..
“Benim çocuğum döverim de severim de” demekle bir çözüme varılamaz. Ancak “el aleme yem veya bela” yetiştirmiş olursunuz.
Bir başkasının çocuğuna, iş arkadaşına veya eşine karşı en basiti öfkesine hakim olamayan, duygusal ilişki kuramayan, çözümü maddi imkanları seferber etmekte zanneden (ne eksiğin varki diyen) bir birey yetiştirmiş olursunuz!
Sürekli ceza alan kişi bir zaman sonra ya korku ile SİNMEYİ ya da DUYARSIZLIK ile acı vermeyi, şiddeti öğrenir. Çünkü karşısındaki kişinin sevgisini de acısını da DU-YA-MAZ!
Ebubekir Ertem
