En iyi anne, en iyi baba;
Çocuğunun başarısızlıkları ve yaşadığı olumsuzlukları karşısında onu “teşvik” eden değil, “teselli” edendir.
Örneğin;
– Bu sınavda başaramadın ama üzülme, bir sonrakinde çok çalışırsın ve başarırsın.
– Bugünkü maçta yenildiniz ama hiç moralini bozma. Önümüzdeki maça daha iyi hazırlanırsınız ve bu kez siz yenersiniz.
– Anlaşılıyor ki arkadaşından dayak yemişsin. Boşuna kahroluyorsun. Bir gün de onun taktiklerini ondan önce kullanır ve onu sen döversin.
Halbuki bu tür teşviklerle çocuğunuza “sahte” moral vereceğinize, onu gerçeklerle ve doğrularla yüzleştirmeniz en faydalı olan yöntemdir.
Mesela;
– Sınavda, başarmak da başaramamak da mümkündür.
Önemli olan konuları anlayabilmektir.
Bu konuda eksiğin varsa, izin verirsen onu hep birlikte giderelim.
– Maçların kaderinde bazen iyi oynayan tarafın kaybettiği, kötü oynayan tarafın kazanabildiği gibi bir mantık var sanki.
Bunu birçok kez görebiliyoruz.
Bu yüzden asıl önemli olan kazanmak değil, oyundan keyif almaktır.
– Kavgada baskın gelmenin kuralı, muhatabını dövmek değil, kendini korumaktır.
Arzu edersen seninle bu konuda uygulamalar yapalım, ne dersin?
O zaman hiç kimseden dayak yemezsin, ve hiç kimseye de dayak atmazsın.
Böylece her geçen gün dostlarının sayısı artar, hasımlarının sayısı da azalmış olur.
