Size bir soru ?
Sizce “Günlerce küsmek, susup kendini kapatmak, bağırarak tepinerek kontrolü kaybetmek “kaç yaş grubu davranışlarıdır ?
Birlikte düşünelim ve bugün evlilik ilişkimiz üzerine bazı gerçekleri hatırlayalım mı ?
İyi bir çift olamadan , iyi anne baba olamıyoruz ve iyi bir çift olabilmemiz de şu gerçekle başlıyor :
“Evlilik iki kişilik bir yetişkin ilişkidir. Tek başına yapılmaz.“
Tek yönlü bir çabayla evlilik yanındakini hastalandıran, aileyi zehirleyen bir iklime dönüşür . Ve evliliği tek kişinin çabası olarak gören, hep yanındakinden bekleyen kişi yanındakinin kul ve insan hakkını alır omuzlarına. Kendini görmeden yanındakini tüketen bir kişi ne acınası bir bireydir ve bu kişi yetişkin olamamıştır.
Gerçek 2: Çocuk ve ergenle evlilik yürütülmez .
O zaman yetişkin davranış sorumluluğu üzerine düşünelim birlikte .
“Ne yapayım ben böyleyim , ben özgürlüğüme düşkünüm , beni kısıtlama” cümleleri , bireysellik ifade eden “ben merkezci “ düşüncelerdir . Karşımızda bir ergen vardır.
Susup , duvar ören , küsen biriyle karşılaşırsak , karşımızda bir çocuk var demek .
Evliliklerde çiftlerin birbirlerine karşı insani ve manevi sorumlulukları vardır .Ve bu sorumluluklarda hep bir kişiden beklemek çift ilişkisini reddetmek , bir insanın hakkına girmek , o kişinin ihtiyaçlarını yok saymak demektir.
Yanınızdaki yol hayat arkadaşınızı yok saydığınızda , evlilik tükenir, hastalanır ve bireysellik başlar , bu ev artık aile olmaktan uzaklaşır.
Sevgili dostum,
Tut eşinin elini, emek ver , bil ki emanetindir yanındaki ve evini birlikte yuva yapmak için kendini düzenle . Bugün ortaya koyduğun gayretle oluşan aile , ilerleyen yaşlarında senin de en büyük dayanağın olacak. Hadi bir gayret kaçmadan , cesurca evliliğinin sorumluluğunu almak için adım at …
Ha gayret.
Uzm. Psikolojik Danışman – Kudret Eren Yavuz
