Yüksek Lisansta okurken bir gün dersimiz çok erken bitmişti.
Erkenden evlerimize dönebilecekken bir hanımefendi arkadaşımız: “Eve gidicem çocuklar var, aman gidip AVM de takılayım şimdi uğraşamam” demişti.
“Daha güçlü bir enerji ile evime yuvama gitmek için şurada kendime bir kahve ısmarlayayım.” demenin bir kusuru yok. Fakat evi problem görüp oyalanmak üzere kaç(a)mak sorunlu bir durumdur..
Aynı şekilde bu kişi bir beyefendi olabilirdi. Akşam işten vaktinde dönüp eve gelmek yerine “Aman evdekilerle uğraşamam şimdi gidip falan dernekte, vakıfta hayır işleri yapayım, konferans dinleyeyim vs vs..” diyebilirdi.
Hayır işi ya da eğitim-gelişim için bir yerlere gitmek güzeldir. Bu yola kaç(a)mak için yönelmek sorunlu bir davranıştır. Samimiyetten de uzak olup kazanırken kaybetmek gibidir..
Aslında kaçtığımız şey nedir?
Eşimiz veya çocuklar olamaz. Bu kaçtığımız şey sanırım kendimiz ya da bize kendimizi değersiz hissettiren bir şeyler olmalı.
▪ Çocukluğumuz olabilir,
▪ Temas halinde olduğumuz yaşamı paylaştığımız en yakınımızdan en uzağımıza yetişkin insanlar olabilir.
▪ Varoluş sebebimizden uzaklaşmak olabilir(inanç zaafiyeti)..
Kendimize dönmek; sorunları bir yerlere süpürmek veya görmezden gelmek değil bizzat onları muhatap almaktır. Kendimizi tanımak adına bir şeyler yapmak, kendimize sorular sormaktır:
🔺Neredeyim ben?
🔺Nereden geliyorum?
🔺Nereye gidiyorum?
🔺Şuan ne yapıyorum?
🔺Bu yaptığım şeyin 5-15-25 yıl sonrası için anlamlı bir karşılığı var mı?
Her bir cevap size özel çözümler getirecektir. Size özel harekete geçirecektir.
Bana veya bir başkasına gelmeden kendinize getirecektir. Yeter ki kendinize gelmek istediğinize emin olun..
Kendine gelmek istemeyeni kimse bir yerlere götüremez. Önce kendimize gelmeliyiz, ondan sonra başka yerlere gitmek için evet belki o zaman bir rehberliğe/okumalara/dinlemelere ihtiyaç duyabiliriz.
Ebubekir Ertem