Çocukların önüne geçilmesi zor öfke nöbetleri ve susmak bilmeyen ağlamaları bizlerin sabır ölçeridir.
Sınandığımızı hissettiğimiz en önemli anları yaşarız o dakikalarda.
Peki çözüm öfke nöbeti yaşayıp, kendini hırpalayarak ağlayan çocuğumuza bağırmak mıdır?
Bir gün iş dönüşü alışveriş yapmak için bir markete uğradım.
Markette bir çocuk, elleri çikolata dolu olmasına karşın ısrarla annesinden çikolata istiyor.
Anne önce uzun uzun alamayacağını anlattı.
Çocuk hala ısrarı devam ettirdi.
Sonra anne gene aynı cümlelerle uzun uzun anlatırken, diğer yandan alışverişe devam etti.
Çocuk annesini ikna edemediğini hatta kendisiyle ilgilenilmediğini bile farketmiş olacak ki isteğinin gücünü göstermek için ağlamaya başladı.
Anne “Sen her seferinde bunu yapıyorsun yeter artık seni getirmeyeceğim bir daha alışverişe…” gibi cümlelerle söyleniyor.
Çocuğun ağlaması hala devam ediyorken anne şiddeti artırarak olabildiğince sert ve yüksek bir ses tonuyla çocuğa bağırıyor.
Çocuk ağlama seviyesini artırarak devam ettiriyor.
Bu durum epeyce böyle devam etti.
Sizce de yapılacak başka bir şey yok mudur?
Bu durumda verilecek en uygun tepkiler bunlar mıdır?
Bağırmak bir çözüm getirir mi?
Çözüm Odaklı Tepki;
✔️ Alışveriş kuralları belirlemek. “Sadece istediğin 1 şeyi alabilirsin” .
✔️Sorumluluk vermek. “Yaşına uygun olarak alışveriş listesinden bir şeyleri ona aldırmak ya da taşıtmak” .
✔️ Taleple gelen çocuğa kuralı hatırlatmak. “Bir anlaşmamız var hatırladın mı?” .
✔️ Israr etmeye başlayan çocuğa doğrudan mesajı vermek. “Çocuğun göz hizasına kadar eğilip, göz teması kurarak ve dokunarak kararlı, net bir ses tonuyla “1 tane istediğini aldık ve başka bir şey almayacağız” .
✔Dikkatini yönlendirmek. “Bana ekmeği taşımam da yardım etmene çok ihtiyacım var” ya da “Hadi seninle diş macunu seçelim.” .
✔️ Çocuğun duygusunu yansıtmak. “Şuan öfkelisin ve bu yüzden ağlıyorsun. Onu almamı çok istiyorsun. Unutmayalım bir sonrakine bunu alalım mutlaka” .
✔️ Şiddetlenen öfke ve ağlaması devam eden çocuk için davranışa geçmek. “Kucağınıza alıp alışveriş arabasının oturtulan yerine veya sepetin içine oturtmak” ya da “kucağınıza alıp sakinleşmesi için sadece dokunmak.
Psikolog Çiğdem Doğan